دختری از نسل انتظار

                                                        در قرآن چهار انگيزه براى نماز مطرح است:

1- براى شُكر:

«فَلْيَعْبُدُوا رَبَّ هَذَالْبَيْتِ، الَّذِى‏ أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ وَ آمَنَهُم مِنْ خَوفٍ» «1»
«پس بايد خداى اين خانه را بپرستند. همان خدايى كه در گرسنگى غذايشان داد و از بيم دشمن آسوده خاطرشان كرد.»

2- براى رشد:

«انَّ الصَّلاةَ تَنْهى‏ عَنِ الْفَحشاءِ وَالْمُنْكَر» «2»
«نماز انسان را، از كارهاى زشت و ناپسند باز مى‏ دارد.»

3- براى انس:

«اقِمِ الصَّلاةَ لِذِكْرى» «3»
«بر پا دار نماز را براى ياد من.»

4- براى قرب:

«وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ» «4»
«سجده كن و خود را به خدا نزديك گردان.»

(1). ماعون، 5.

(2). عنكبوت، 45.

(3). طه، 14.

(4). علق، 19.

منبع: كبرى، محمود، صدف هاى قرآنى، 1جلد، فتيان - قم، چاپ: چهارم، 1387 ه.ش.ص 175