اللهم عجل لوليك الفرج
سلامتی و تعجیل در فرج مولایمان? صاحب الزمان ?عجل الله تعالی فرجه الشریف ?اللهم صل علی محمد و آل محمد وعجل فرجهم
سلامتی و تعجیل در فرج مولایمان? صاحب الزمان ?عجل الله تعالی فرجه الشریف ?اللهم صل علی محمد و آل محمد وعجل فرجهم
امام جعفر صادق (عليه السلام ):
أَوَّلُ ما یُحاسَبُ بِهِ الْعَبْدُ الصَّلاةُ، فَإنْ قُبِلَتْ قُبِلَ سائِرُ عَمَلِهِ، وَ إذا رُدَّتْ، رُدَّ عَلَیْهِ سائِرُ عَمَلِهِ.
فرمود: اوّلین محاسبه انسان در پیشگاه خداوند پیرامون نماز است، پس اگر نمازش قبول شود بقیه عبادات و اعمالش نیز پذیرفته مى گردد وگرنه مردود خواهد شد.
وسائل الشیعه: ج ۴ ص ۳۴ ح ۴۴۴۲٫
سوال :
چگونه قبولي تمام كارها مشروط به قبولي يك عمل همچون نماز است ؟
پليس راهي را در نظر بگيريد كه از راننده اي گواهينامه رانندگي مطالبه مي كند اگر راننده گواهينامه پزشكي ، گذرنامه سياسي ، پروانه ساختمان ، كارت بازرگاني واجازه اجتهاد .يا هرمدرك ديگري را به اونشان دهد پليس اورا نمي پذيرد وتنها اگر گواهينامه رانندگي داشت اجازه عبور مي دهد وگرنه مانع او مي شود . در قيامت نيز شرط رسيدن به مقصد گواهينامه نماز است اگر نباشد ، هيچ عملي مورد قبول ونجات بخش نيست .
منبع : تمثيلات استاد قرائتي ص 18
قرآن و بى توجهى به نماز
قرآن از چند گروه كه توجه به نماز ندارند به شدّت انتقاد كرده است:
1- آنها كه نماز را مسخره مى كنند:
«وَاذا نادَيْتُمْ الَى الصَّلوةِ اتَّخَذُوها هُزُواً وَ لَعِباً» «1»
«هرگاه نداى نماز را بلند كنيد آنها نماز را به بازى و مسخره مى گيرند.»
2- آنها كه بى نشاط نماز مى خوانند:
«وَاذا قاموُا الَى الصَّلوةِ قامُوا كُسالى» «2»
«منافقين هرگاه به نماز مى ايستند با بى حالى و كسلى به نماز مى ايستند.»
نحوست ایام
خرافه يا واقعيت ؟!!!!!
در این باره شهید مطهری ضمن توضيحات مفصل وخواندني ،حدیثی را در بحث «دفاع از 13» نقل می کنند که در اين مجال ، به همین یک حدیث با توضیحات شهید مطهری كه اجمالا همه چیز را در خود دارد ، اشاره مي گردد .
در تحف العقول (1)نقل می كند كه مردی به نام حسن بن مسعود گفت: «دَخَلْتُ عَلی اَبِی الْحَسَنِ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ قَدْ نُكِبَتْ اِصْبَعی» من بر امام هادی علیه السلام وارد شدم در حالی كه انگشتم زخم و مجروح شده بود، یعنی آفت دیده بود. «وَ تَلَقّانی راكِبٌ وَ صَدَمَ كِتْفی» بین راه، در حالی كه ناراحتی انگشتم را می كشیدم یك سواره ای به من تنه زد به طوری كه كتف من مجروح شد «وَ دَخَلْتُ فی زَحْمةٍ» با هزار زحمت داخل شدم. فَخَرَّقوا عَلَیَّ بَعضَ ثِیابی (روز ازدحام بوده است) وقتی وارد شدم جمعیت خیلی زیاد بود، قسمتهایی از لباس من هم پاره شد. به این حال من بر امام هادی علیه السلام وارد شدم. تا وارد شدم گفتم: كَفانِیَ اللّهُ شَرَّكَ مِنْ یَوْمٍ چه روز شومی بودی تو امروز! ببین انگشت من این جور شد، شانه ی من این طور شد و لباسم چنین شد؛ امروز برای من چه روز بد یمنی بود! فَما اَشْاَمَكَ! ای روز چه روز بدی بودی تو! فقال لی اَبُوالْحَسَنِ: یا حَسَنُ! هذا وَ اَنْتَ تَغْشانا؟ ! حسن بن مسعود! تو از این طرف این حرف را می زنی از آن طرف به خانه ی ما می آیی؟!
ببینید تعبیر چقدر رسا و عالی است! تو به خانه ی ما می آیی و چنین حرفی را می زنی؟ ! مثل اینكه در خانه ی امام بیاید و مثلاً- العیاذ باللّه- علی بن ابی طالب را سبّ كند یا انكار نبوت پیغمبر و یا انكار توحید را بكند.
دو دعاي پايان سفره در قالب شعر
(با محتواي بسيار زيبا ومعنوي ، همراه با ذكر معطر صلوات بر محمد وآل محمد )
1-
الهی که این سفره معمور باد دمادم پر ازنعمت ونور باد
بلائی که باشد در آفاق ودهر از این سفره وصاحبش دور باد
سفره دادن کمال مردان است صاحب سفره شاه مردان است
بانی سفره حق والانصاف صلواتی فرست نثار اجدادش
البته اين شعر رو به صورت ذيل هم شنيدم