دختری از نسل انتظار

 

 

معناى اصوات حيوانات‏

  در ايام كودكى از امام حسين- عليه السّلام- در باره صداى حيوانات سؤال كردند؛ چون از شرائط امامت اين است كه عالم به زبان تمام حيوانات باشد. امام- عليه السّلام- در پاسخ آنان- كه حيوانات هنگامى كه صدا مى‏ كنند چه مى‏ گويند- فرمود:

- كركس مى‏ گويد: اى فرزند آدم! هر گونه كه مى‏ خواهى زندگى كن ولى بدان كه عاقبت مرگ است.
- باز مى‏ گويد: اى عالم به خفيّات و اى رفع‏كننده بلاها!- طاوس مى‏گويد: خدايا! به خود ظلم كردم و به زينتم مغرور شدم، پس مرا ببخش.
- خارپشت مى‏ گويد: خداوند بر عرش خود قرار گرفته است.
- خروس مى‏ گويد: هر كس خدا را شناخت او را فراموش نمى‏كند.
- مرغ مى‏ گويد: اى خدايى كه بر حقى، تو بر حقى و سخن تو حق است.
يا اللَّه! يا حق!

قرقى مى‏ گويد: به خدا و روز قيامت، ايمان دارم.
- لاشخور مى‏ گويد: به خدا توكل كن كه او روزى مى‏دهد.
- عقاب مى‏ گويد: هر كس از خدا اطاعت كند، سختى نمى‏بيند.
- شاهين مى‏ گويد: خداوند، پاك، منزه و حقّ است چه حقّى!- جغد مى‏گويد: انس در دورى نمودن از مردم است.
- كلاغ مى‏ گويد: اى روزى دهنده! روزى حلال برسان.
دُرنا مى ‏گويد: خدايا! مرا از شرّ دشمنانم حفظ كن.
- لك لك مى‏ گويد: هر كس از مردم فاصله بگيرد، راحت‏تر است.
- اردك مى ‏گويد: آمرزش تو را خواهانم اى خدا!- هدهد مى‏گويد: چقدر شقى و بدبخت است كسى كه گناه مى‏كند.
- قمرى مى‏ گويد: اى داناى به اسرار و پنهانها، اى خدا!- كبوتر مى‏گويد: تويى خدا و غير از تو خدايى نيست.
- زاغ مى‏ گويد: منزّه است كسى كه بر او چيزى مخفى نيست.
- طوطى مى‏ گويد: ياد خدا باعث مغفرت گناهان است.
- گنجشك مى‏ گويد: طلب آمرزش مى‏كنم از گناهانى كه خدا را به خشم آورد.
- بلبل مى‏ گويد: «لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ‏ حقّا حقّا».
- كبك مى‏ گويد: قيامت نزديك است.
- بلدرچين مى‏ گويد: اى فرزند آدم! چه چيز تو را از مرگ غافل كرده است.
- مرغ شكارى مى ‏گويد: «لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ‏ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ‏ و آله خيرة اللَّه».
- قمرى مى‏ گويد: «يا واحد يا احد يا فرد يا صمد».
- داركوب مى ‏گويد: خداى من! مرا از آتش نجات بده.
- چكاوك مى ‏گويد: خدايا! گناهان مؤمنين را ببخش.
- كبوتر صحرايى مى‏ گويد: خدايا! اگر مرا نبخشى، بدبخت مى ‏شوم.
- مرغ عشق مى‏ گويد: «لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ‏ [العلىّ‏] العظيم».
- شتر مرغ مى‏ گويد: معبودى به غير از خدا نيست.
- پرستو هنگام صدا كردن، سوره حمد را مى‏خواند و مى‏گويد: اى قبول‏كننده توبه‏ كنندگان! اى خدا! حمد و ثنا براى توست.
- زرّافه مى‏ گويد: «لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ‏ وحده».
- ميش مى‏ گويد: مرگ بهترين پند دهنده است.
- بزغاله مى ‏گويد: (خدايا!) مرگم را برسان تا گناهانم كم باشد.
وقتى كه شير غرش مى‏ كند؛ يعنى امر خداوند مهم است مهم.
- گاو نر مى‏ گويد: اى فرزند آدم! صبر كن. تو در مقابل كسى هستى كه تو را مى‏ بيند و ديده نمى‏ شود و آن خداست.
- فيل مى‏ گويد: از مرگ، گريزى نيست.
- يوز پلنگ مى ‏گويد: «يا عزيز يا جبّار يا متكبّر يا اللَّه!».
- شتر مى‏ گويد: منزّه است خدايى كه خواركننده ستمكاران است.
- اسب مى‏ گويد: سبحان ربّنا سبحانه!- گرگ مى‏گويد: كسى را كه خدا حفظ كند، هرگز ضايع نمى‏ گردد.
- شغال مى‏ گويد: واى! واى! واى! بر گناهكارى كه در گناه كردن، اصرار مى‏ نمايد.
- سگ مى‏ گويد: گناهان، باعث خوارى است.
- خرگوش مى‏ گويد: خدايا! مرا هلاك نكن و حمد و ستايش براى توست.
- روباه مى‏ گويد: دنيا خانه غرور است.
- غزال مى‏ گويد: خدايا! مرا از آزار و اذيت نجات بده.
- كركدن مى‏ گويد: (خدايا) به فريادم برس و الّا هلاك مى ‏گردم.
- گوزن مى‏ گويد: خداوند مرا كفايت مى‏ كند و بهترين وكيل است.
- پلنگ مى‏ گويد: پاك و منزه است خدايى كه با قدرت، عزيز شده است.
- مار مى‏ گويد: اى خدا! چقدر شقى و بدبخت است كسى كه تو را معصيت مى‏ كند.
- عقرب مى‏ گويد: بدى، چيز وحشتناكى است.

سپس امام- عليه السّلام- فرمود: تمام مخلوقات خداوند او را تسبيح مى‏ كنند. بعد امام اين آيه را تلاوت فرمود:
وَ إِنْ مِنْ شَيْ‏ءٍ إِلَّا يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَ لكِنْ لا تَفْقَهُونَ تَسْبِيحَهُمْ‏ «اسري ،44».

«همه مخلوقات، خدا را تسبيح مى‏ كنند ولى شما تسبيح آنان را درك نمى‏ كنيد» «1».

(1) بحار: 64/ 27، حديث 8. قطب راوندى، سعيد بن هبة الله، جلوه‏هاى اعجاز معصومين (ع) (ترجمه)، 1جلد، دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسين حوزه علميه قم - قم، چاپ: دوم، 1378 ه ص 198-200