دختری از نسل انتظار

سفارش به نماز ، امر به معروف ونهي از منكر و……

«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا قُوا أَنْفُسَكُمْ وَأَهْلِيكُمْ نَارًا وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ عَلَيْهَا مَلَائِكَةٌ غِلَاظٌ شِدَادٌ لَا يَعْصُونَ اللَّهَ مَا أَمَرَهُمْ وَيَفْعَلُونَ مَا يُؤْمَرُونَ»

“اي كساني كه ايمان آورده‌ايد! خود و خانواده خود را از آتشي كه هيزم آن مردمان (گنهكار) و سنگ‌ها هستند، حفظ كنيد. آتشي كه بر آن فرشتگاني درشت‌خو و سخت‌گير نگهبانند و خدا را در آنچه فرمانشان دهد، نافرماني نكنند و آنچه را فرمان يابند انجام دهند.”

رسالت انسان در برابرخانواده

در آيات متعددي از قرآن به رسالت انسان در برابر خانواده‌اش اشاره شده، از جمله:

«قُوا أَنْفُسَكُمْ وَأَهْلِيكُمْ نَارًا»(سوره «تحريم» آيه 6)" خود و خانواده‌تان را از آتش دوزخ حفظ كنيد.“

«وَأْمُرْ أَهْلَكَ بِالصَّلاةِ وَاصْطَبِرْ عَلَيْهَا»(سوره «طه» آيه 132)  "اهل خود را به نماز فرمان ده و بر آن پايداري كن.“

«وَأَنذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ »(سوره «شعراء» آيه 214)  ”نزديك‌‌ترين بستگانت را هشدار ده.”

«يا بُنَيَّ أَقِمِ الصَّلاةَ وَ أْمُرْ بِالْمَعْرُوفِ»( سوره «لقمان» آيه 17)  "فرزندم، نماز به پا دار و امر به معروف كن.”

«قُل لِّأَزْوَاجِكَ وَبَنَاتِكَ وَنِسَاء الْمُؤْمِنِينَ »( سوره «احزاب» آيه 59)  “اي پيامبر، به زنان و دختران خود و سپس زنان مومنان بگو …”

« إِنَّ الْخاسِرینَ الَّذینَ خَسِـرُوا انْفُسَهُمْ وَ اهْلیهِمْ یَـوْمَ الْقِیامَهِْْ»( سوره «زمر» آيه 15) “زيانكاران واقعي كساني هستند كه خود و خانواده‌شان در قيامت باخته‌اند.”

« إِنَّا كُنَّا قَبْلُ فِي أَهْلِنَا مُشْفِقِينَ»( سوره «طور» آيه 26) “مردان خدا در مورد خانواده دغدغه دارند و بي‌تفاوت نيستند.”

«وَکَانَ یَأْمُرُ أَهْلَهُ بِالصَّلاَةِ »( سوره «مريم» آيه 55) “پيامبر، همواره خانواده‌اش را به نماز سفارش مي‌كرد.”

منبع:محسن قرائتي، دقايقي با قرآن، ، ص 248

قرآن و بى‏ توجهى به نماز

قرآن از چند گروه كه توجه به نماز ندارند به شدّت انتقاد كرده ‏است:                                                                                  

1- آنها كه نماز را مسخره مى‏ كنند:
«وَاذا نادَيْتُمْ الَى الصَّلوةِ اتَّخَذُوها هُزُواً وَ لَعِباً» «1»
«هرگاه نداى نماز را بلند كنيد آنها نماز را به بازى و مسخره مى‏ گيرند.»

2- آنها كه بى‏ نشاط نماز مى‏ خوانند:
«وَاذا قاموُا الَى الصَّلوةِ قامُوا كُسالى» «2»
«منافقين هرگاه به نماز مى ‏ايستند با بى‏ حالى و كسلى به نماز مى‏ ايستند.»

ادامه »

  آداب مهمان داري 

مهمان داري حضرت ابراهيم عليه السلام در آيات 24 -27 ذاريات ، الگوي مهمان داري در اسلام 

خداوند متعال در سوره ذاریات به برخی از آداب مهمانی مانند محترم شمردن مهمان، تهیه غذا در خانه، پذیرایی سریع، فراهم کردن بهترین غذاها برای مهمان اشاره می‌کند.
                                                           

«هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ ضَیْفِ إِبْرَاهِیمَ الْمُکْرَمِینَ، إِذْ دَخَلُوا عَلَیْهِ فَقَالُوا سَلَامًا قَالَ سَلَامٌ قَوْمٌ مُّنکَرُونَ، فَرَاغَ إِلَى أَهْلِهِ فَجَاء بِعِجْلٍ سَمِینٍ، فَقَرَّبَهُ إِلَیْهِمْ قَالَ أَلَا تَأْکُلُونَ»

آیا داستان میهمانان گرامی ابراهیم به تو رسیده است؟ آن‌گاه که بر او وارد شدند و سلام گفتند، ابراهیم در پاسخ گفت: سلام، شما را نمی‌شناسم، پس پنهانی به سراغ خانواده خود رفت و گوساله فربه (و بریان شده‌ای) را آورد، پس غذا را نزدیک مهمانان گذارد (ولی با تعجب دید دست به سوی غذا نمی‌برند)، گفت: چرا نمی‌خورید؟ (ذاریات، 24-27)

از این آیات و آیات پس از آن، برخی آداب مهمانی به دست می‌آید که به آن اشاره می‌کنیم:

1. مهمان، محترم است. « ضَیْفِ… الْمُکْرَمِینَ»
2. مهمان، وقتی وارد شد، سلام کند. «قَالُوا سَلَامًا»
3. جواب سلام او لازم است. «قَالَ سَلَامٌ»
4. صاحب خانه دور از چشم مهمان به سراغ تهیه غذا برود. «فَرَاغَ»
5. غذا را در خانه تهیه کنیم. «إِلَى أَهْلِهِ»
6. پذیرایی سریع باشد. «فَجَاء» (حرف «فاء» نشانه سرعت و زمانی کوتاه است)

ادامه »

بهره‏ گيرى از قرآن

ابن وهب گويد: امام صادق (عليه السلام ) فرمودند: كسى كه اين سه كار را انجام دهد، از سه موهبت محروم نخواهد شد:

1. كسى كه دعا كند، از استجابت بهره‏ مند مى‏ گردد.
2. كسى كه شكر كند، بر نعمتش افزوده مى‏ شود.
3. كسى كه توكل كند، امورش سامان مى‏ يابد. 

سپس براى هر كدام از موارد فوق، به آيه‏ اى از قرآن استدلال كردند و فرموند:

آيا قرآن، كتاب خداوند متعال را خوانده‏ اى كه در مورد اوّل مى‏ فرمايد: 

ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ‏ « مؤمن/ 60.»
مرا بخوانيد تا دعاى شما را اجابت كنم.

و در مورد دوم مى‏ فرمايد:
لَئِن شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ‏ « ابراهيم/ 7.»
هرگاه شاكر و سپاسگذار باشيد، قطعاً بر نعمت شما مى‏ افزايم.

و در مورد سوم مى‏ فرمايد:
وَمَن يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ‏ «طلاق/ 3.»
و آن كس كه بر خدا توكل كند، پس خدا او را كافى است.

اكبرى، محمود، نكته هاى ناب اخلاقى، 1جلد، فتيان - قم، چاپ: اول، 1391 ه.ش.  به نقل از اصول كافي ج2 ص 62

سوره بروج آيه 11

ايمان وعمل صالح جدايي ناپذيرند .

اگر ايمان در جان آدمى نفوذ كند شعاع آن در اعمال انسان خواهد تابيد ( ايمان همچون ريشه است و عمل صالح ميوه آن).

افراد بى‏ ايمان ممكن است عمل صالحى انجام دهند؛ ولى هميشگى نخواهد بود.

آنچه عمل صالح را تضمين مى‏ كند؛ ايمانى است كه در اعماقِ وجود انسان ريشه داشته‏ باشد و با آن احساس مسؤليت كند. 

تفسير نمونه ج1 ص 142